معنی کنایه از سخن‌چین

لماز

آتش بیار معرکه

غماز

آتش بیار معرکه

نمام

غماز

آتش ‌بیار

خبرآور، خبرکش، دوبه‌هم‌زن، غماز، نمام

نمیمه

کنایه. [ک ِ ی َ / ی ِ] (از ع، اِ) کنایه. کنایت. رجوع به کنایت و ماده ٔ قبل و ترکیبهای این کلمه شود.

گوشه کنایه. [ش َ / ش ِ ک ِ ی َ / ی ِ] (اِ مرکب) کنایه. تعریض. حرفهای گوشه دار. سخنان طعن آمیز.
- گوشه کنایه زدن، کنایه زدن. با اشاره گفتن. به طعن گفتن.

کنایه گفتن. [ک ِ ی َ / ی ِ گ ُ ت َ] (مص مرکب) کلمه یا عبارتی کنایه آمیز ادا کردن. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کنایه شود.

(کِ یِ) [ع. کنایه] (مص ل.) گفتن سخنی که بر غیر موضوع اصلی خود دلالت کند مانند ناخن خشک به معنی خسیس و ممسک. ج. کنایات.

(ادبی) در بیان، کلمه‌ای که غیر از معنی حقیقی خود، برای معنی و مدلول دیگری استعمال شود، مانندِ کاسه‌سیاه و سیه‌کاسه (= بخیل، خسیس)،
سخن مبنی بر طعنه، توهین، یا ریشخند،
(اسم مصدر) (ادبی) گفتن لفظی یا سخنی که بر غیر معنی اصلی خودش به معنی و مدلول دیگری دلالت کند،
* کنایه زدن: (مصدر لازم) کنایه گفتن، کلمۀ کنایه‌آمیز به کسی گفتن،

به کنایه گفتن پوشیده گفتن گواژ گفتن (مصدر) کلمه یا عبارتی کنایه آمیز ادا کردن.

867